p 4 mei 1972 kwam ik in Deventer ter wereld. Niet zoveel later kreeg ik er een broertje, Douwe, bij. Ons gezin bestond ook uit een hoop dieren. We hebben veel poezen, honden, goudvissen, schildpadjes, cavia’s, konijnen, uit het nest gevallen vogeltjes, kippen, varkens, verweesde egeltjes, een aangevlogen parkiet (die helaas het ontbijt van onze kater werd), een hamster en een zieke meeuw gehad.

Toen ik vijf was zijn we naar Lelystad verhuisd en daar ben ik opgegroeid. Mijn nieuwe buurmeisje op de Breehorn was Janneke en daar ben ik nog steeds vriendin mee. Zij schrijft ook kinderboeken! Bij de contact kun je haar website vinden.

Na de middelbare school ben ik naar de theatervormingsklas in Amsterdam geweest. Daarna naar de kunstacademie in Kampen en daarna naar de schrijversvakschool in Amsterdam. Het was niet altijd makkelijk voor me om naar school te gaan. Ik ben namelijk op mijn achttiende ziek geworden en kreeg voor het eerst een depressie. Pas veel later werd duidelijk dat ik een bipolaire stoornis heb. Dat betekent dat er iets in mijn hersenen niet goed gaat. Daardoor kan ik het ene moment heel verdrietig zijn en dan weer extreem blij. Dat is niet handig en je wordt er heel moe van. Daarom slik ik medicijnen die mijn hersenen rustig maken. Maar ik moet nog steeds rekening houden met mijn stoornis. Ik ben snel moe en kan niet zo goed tegen drukte. Ik kan niet zoveel doen als een gewoon gezond mens.

Hoewel ik ook modeontwerpster, archeoloog, dirigent, acteur en weet ik niet wat nog meer wilde worden, wist ik altijd dat ik boeken ging schrijven. De belangrijkste reden om gezond te worden als ik ziek was, was schrijven. Schrijven is misschien wel het belangrijkste in mijn leven.

Maar net zo belangrijk in mijn leven zijn de mensen om me heen en mijn drie huisgenoten, Vlo, Neusbeer en Boef. Zij en iedereen en alles om me heen, maken me elke dag weer blij. Genoeg gebabbel ... Ik ga schrijven!